Jan Ptaszyn Wróblewski jest bezapelacyjnie moim ulubionym polskim muzykiem. A właściwie moim ulubionym człowiekiem-orkiestrą. Udowadnia, że można być znakomitym instrumentalistą (a konkretnie w tym przypadku saksofonistą), liderem zespołów jazzowych, dziennikarzem muzycznym, kompozytorem, a przy tym niesamowitym gawędziarzem z ogromną wiedzą i umiejętnością opowiadania o muzyce.
O tym, że „piosenka musi posiadać tekst” wiemy wszyscy doskonale. Nawet jeśli nie jest to wynik naszych własnych ustaleń, to z pewnością w sposób ostateczny i niepodważalny uświadomiła nam to w swojej piosence Katarzyna Nosowska. Często jako teksty piosenek sporą karierę robią wiersze klasyków polskiej poezji takich jak Gałczyński, Tuwim, Brzechwa czy Mickiewicz. I o tym będzie ten tekst (nie piosenka, też bardzo żałuję, ale nie umiem w muzykę).
Jerzy Derfel to muzyk, którego wielu z nas kojarzy przede wszystkim z postacią Wojciecha Młynarskiego – są to skojarzenia jak najbardziej słuszne, bo duet ten zagrał wspólnie wiele koncertów i recitali. Jest autorem muzyki do piosenek Młynarskiego, ale zilustrował także muzycznie poezję Kofty, Przybory, Brylla czy Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej. Jednak za swój największy hit uważa pewną przyśpiewkę z filmu „Miś”.
Wygląda na to, że trzynasta Fi(t)szka kulturalna będzie ostatnim zestawieniem kulturalnych newsów w 2020 roku. Chociaż osobiście uwielbiam liczbę trzynaście, to trudno tym razem uciec od skojarzenia z pechowością – taki rok, taki klimat. Ale będą też pozytywne wiadomości, więc nie dajmy się zupełnie zdołować temu pechowi. Zapraszam po kulturalne newsy.
Starsi Panowie w końcu są w komplecie. Mam tu na myśli biografię drugiego Starszego Pana wydaną przez Wydawnictwo Iskry po dość długim odstępie czasu od ukazania się biografii Starszego Pana A. I choć to Jeremi Przybora bardziej skory był do snucia biograficznych opowieści, to Jerzy Wasowski jako pierwszy doczekał się biografii autorstwa Dariusza Michalskiego. Teraz ma ją także Przybora. A właściwie mamy ją my.