Międzymorze to kolejna kraina, do której zabiera nas Ziemowit Szczerek. Przewodnikiem po krajach, regionach i zakamarkach Międzymorza jest jego najnowsza książka. Co więcej, po raz kolejny w dorobku tego pisarza, książka jest nie tylko pretekstem do przyjrzenia się bliżej Europie Środkowo-Wschodniej, ale też do spojrzenia na stereotypy oraz wyobrażenia dotyczące narodów i stosunków politycznych.
Dla większości z nas grupa literacka Skamander to po prostu część programu nauczania języka polskiego w szkole. Na szczęście są takie publikacje jak książka „Warszawa Skamandrytów” wydana przez wydawnictwo Bellona. Pozwalają one przypomnieć sobie o takich zjawiskach i dowiedzieć się o nich znacznie więcej, niż na obowiązkowych lekcjach. A przy tym spojrzeć na Warszawę, której już nie ma i nigdy nie będzie.
Parę ostatnich dni spędziłam w cudownym towarzystwie Marii Czubaszek. Na rynek właśnie trafiła opowiadająca o niej książka „Ostatni dymek”. Autor – Sergiusz Pinkwart zebrał w niej wspomnienia na temat słynnej satyryczki oraz jej życiowe porady, które najprościej można podsumować hasłem „jak nie żyć”.
Kultura lat międzywojennych to zagadnienie, które w czasach PRL-u praktycznie nie istniało. Anna Małgorzata Pycka w swojej książce „Róg obfitości czy puszka Pandory?” postanowiła przybliżyć zjawiska związane z życiem codziennym w II RP. Był to czas specyficzny – trzeba było oddechu od wojennych przeżyć. A służyły temu moda, kino, teatr, prasa i literatura, które karmiły pragnących normalności obywateli.
Warszawa Słonimskiego to książka, która pokazuje nie tylko twórczość skamandryty, ale i jego przywiązanie do stolicy. Znany był jako miłośnik Warszawy, ale ilość warszawskich wątków w jego twórczości jest zaskakująca. Właśnie na ich podstawie, w 40. rocznicę śmierci pisarza powstała „Warszawa Antoniego Słonimskiego. Portret miasta w zwierciadle literatury” Tomasza M. Lerskiego.