„Człowiek potrafi owładnąć tym tylko, co może pojąć, a pojąć z kolei może jedynie to, co się da wysłowić. Niewysłowione jest niepojęte” – to słowa z „Kongresu futurologicznego” Stanisława Lema, który wzięła na teatralny warsztat lubelska Czytelnia Dramatu. Czy korzystając ze środków scenicznego przekazu udało się twórcom spektaklu „Kongres futurologiczny” odpowiednio wysłowić Lema i jego literackie wizje?
Jeśli maraton, to tylko z kulturą w roli głównej – to moja (może mało w trendzie „fit”, ale jednak moja) dewiza, w którą idealnie wpisał się IV Opolski Maraton Teatralny zorganizowany przez Teatr im. Jana Kochanowskiego w Opolu. Główną ideą Maratonu jest skondensowanie w kilka dni najciekawszych i najnowszych produkcji i pokazanie ich publiczności.
Zastanawialiście się kiedyś, jak byłoby przenieść się do czasów szlachetnej elegancji, którą przez lata kreowali w swojej twórczości Jeremi Przybora i Jerzy Wasowski? Ja zastanawiałam się wielokrotnie. Aż wreszcie pojawiła się okazja, aby chociaż na chwilę wniknąć w ten świat, poznać jego bohaterów i spojrzeć na ich historie nieco inaczej. Okazją tą jest spektakl „Przybora na 102”, w którym połączyli siły Magda Umer i Mumio.
Nie da się ukryć, że na blogu zdecydowanie częściej pojawiają się teksty dotyczące przeszłości, niż przyszłości. Zdarzają się jednak powody, aby od czasu do czasu zmienić tę zasadę. Jednym z nich jest spektakl „Saturn i Mel, czyli człowiek, który chciał być rzeczą”, który grany jest w warszawskim Klubie Komediowym.
Od niedawna w repertuarze Teatru Gudejko znajduje się spektakl „Dwoje na huśtawce”. I choć tekst tego przedstawienia liczy już 60 lat, okazuje się być doskonałym materiałem do współczesnej realizacji. Jerzy Gudejko do udziału w wyreżyserowanym przez siebie spektaklu zaprosił Annę Dereszowską i Mikołaja Roznerskiego, którzy przez dwie godziny serwują widowni sceny z nie zawsze wesołego miasteczka.