Znany nam wszystkim przebój Kayah opowiada o tym, co zrobiłaby Supermenka, gdyby tylko mogła zostać mężczyzną. Okazuje się, że można być superbohaterką w spódnicy, legginsach, szlafroku albo drogiej sukience i szpilkach. Wystarczy mieć przysłowiowe „jaja” oraz odpowiednie spojrzenie na życie. I właśnie o tym opowiada spektakl „Supermenka” Teatru Gudejko.
Istnieje teoria, że kobiety łagodzą obyczaje. Spektakl „Nasze żony” w Teatrze Syrena dowodzi, że bywają one też punktem zapalnym większych i mniejszych konfliktów. Ale pokazuje też, że ich obecność (lub nieobecność) może być pretekstem do tego, aby się zastanowić nad relacjami międzyludzkimi. I to w różnych wymiarach.
Istnieją realizacje sceniczne, które poukładane są w taki sposób, że nie dałoby się w nich niczego zmienić – takim właśnie spektaklem jest „Czechow żartuje!” grany w Teatrze 6. piętro. Po wyjściu z teatru jeszcze długo miałam w głowie obrazki i dźwięki stworzone z tekstów Czechowa. Zaraz dowiecie się dlaczego.
Wiecie, co trzeba zrobić, kiedy jest się bezrobotnym facetem w średnim wieku, na którego kolega ze studiów patrzy z politowaniem, a żona zostawia dla kochanka? Grany przez Andrzeja Zielińskiego Pignon wie. Po obejrzeniu spektaklu „Najdroższy” w Teatrze Współczesnym wiem i ja.
Spektakl „Trzeba zabić starszą panią” grany jest w Och-Teatrze od ponad czterech lat, więc zdecydowanie nie należy do gorących repertuarowych nowości. Wybraliśmy się na niego z P. z dwóch powodów: pierwszym była Barbara Krafftówna, drugim – Wojciech Pokora. Podczas przedstawienia okazało się, że powinno tych powodów być jeszcze o kilka więcej.