Bohdan Łazuka i Piotr Szczepanik wyśpiewali kiedyś piosenkę „Ja z Lublina, ty z Lublina”. Mowa jest w niej o przecinających się w różny sposób artystycznych drogach, a i tak okazuje się, że „Kto z Lublina – równy gość”. Lublin to „równe” miasto, w którym nie brakuje ciekawych miejsc, a kultura ma się całkiem nieźle. Ostatnio z przyjaciółką odwiedziłam kilka z nich. I trochę o nich tu poopowiadam.
Film Carte Blanche sprawił, że Lublin w końcu wystąpił na dużym ekranie w roli siebie samego. Przestał udawać inne miasta i pojawił się w centrum wydarzeń – zasługiwał na to od dawna, bo często występuje w różnych produkcjach ukryty pod zupełnie innymi tabliczkami. W końcu się doczekał i wkroczył na wielki ekran jako on sam. Wypadł rewelacyjnie. A reszta?
Właśnie przeczytałam książkę Tani Drań, której bohaterem jest Wiesław Michnikowski. To mój ulubiony aktor, a książka o nim została w moim osobistym, arbitralnym i nieujawnionym szerszej publiczności plebiscycie Książką Roku. To zapis rozmowy, którą przeprowadził ze swoim słynnym ojcem Marcin Michnikowski.
Spektakl Zwierzątka małe zwierzenia w wykonaniu neTTheatre zobaczyłam wczoraj po raz drugi. I podejrzewam, że nie ostatni. Trudno się przyznać do takich rzeczy, ale to przedstawienie (które teoretycznie jest dla dzieci) zupełnie skradło moje serce. Krótkie historie o zwierzętach zamieszkujących zaczarowany las połączone są tu w całość, która bawi, śmieszy i czasem trochę zasmuca.
Właśnie mija dokładnie miesiąc od premiery krążka „Migracje” zespołu Chonabibe. Kiedy chłopaki grali w lubelskiej Chatce Żaka koncert promujący wydawnictwo, ja zwiedzałam warszawskie Empiki w poszukiwaniu płyty. I sprawdziła się wyznawana przeze mnie zasada „do dwóch razy sztuka”.