Czy może istnieć coś wspanialszego niż połączenie poezji i muzyki? Na potrzeby tego tekstu istnieje tylko jedna słuszna odpowiedź: nie (poza tekstem też nie). A jeszcze lepiej, gdy to połączenie jest tak spójne i udane, że wchodzi na stałe do popkultury i wydaje się wręcz nierozerwalne.
Wielu z nas zupełnie nie spodziewało się scenariusza, który od kilku dni wkręca nas w niewesołą akcję. Nie wiadomo, jak długo potrwa ta cała sytuacja z koronawirusem i w jakim kierunku się potoczy, ale wiadomo, że musimy zostać w domach i jakoś urządzić się w tej rzeczywistości. A co za tym idzie, znaleźć pomysł na konsumowanie kultury w warunkach domowych.
Jeremiego Przyborę i Agnieszkę Osiecką łączyło wiele – ogromne uczucie, cudowne listy, wielka wrażliwość, talent, umiejętność ubierania w słowa nawet najbardziej prozaiczych elementów rzeczywistości oraz ogromny wkład w polską kulturę. Teraz łączy ich jeszcze jedno – niedawno ich piosenki doczekały się wydania w serii „Bardowie i poeci” wydanej przez MTJ.
„Przedszkolanka” to film, o którego istnieniu nawet nie wiedziałam, gdy w sobotnie popołudnie szłam z P. do warszawskiej Kinoteki. Wybieraliśmy się na inny seans, a przypadek zdecydował, że wylądowaliśmy na sali, w której wyświetlana była „Przedszkolanka”. Jak się okazało, ten sam przypadek pozwolił nam obejrzeć bardzo zaskakujący film. I to taki, który wyszedł z kina razem z nami i został na dłużej.
Dla większości z nas grupa literacka Skamander to po prostu część programu nauczania języka polskiego w szkole. Na szczęście są takie publikacje jak książka „Warszawa Skamandrytów” wydana przez wydawnictwo Bellona. Pozwalają one przypomnieć sobie o takich zjawiskach i dowiedzieć się o nich znacznie więcej, niż na obowiązkowych lekcjach. A przy tym spojrzeć na Warszawę, której już nie ma i nigdy nie będzie.