Zaobserwowałam, że satyrycy, pisarze i inni autorzy zajmujący się humorem zdecydowanie chętniej wypowiadają się na temat Wielkanocy niż Bożego Narodzenia. Może związane jest to z bardziej sprzyjającymi niż zimą okolicznościami przyrody, a może są to inne, trudne do zbadania względy. Skoro tak jest, to pozostaje korzystać z mniej lub bardziej radosnej, acz rozweselającej twórczości.
Nie da się ukryć, że na blogu zdecydowanie częściej pojawiają się teksty dotyczące przeszłości, niż przyszłości. Zdarzają się jednak powody, aby od czasu do czasu zmienić tę zasadę. Jednym z nich jest spektakl „Saturn i Mel, czyli człowiek, który chciał być rzeczą”, który grany jest w warszawskim Klubie Komediowym.
Grzegorz Damięcki to aktor, o którym ostatnio jest głośno głównie za sprawą dość intensywnie promowanych filmowych produkcji. Ale warto zobaczyć go także na deskach teatru. A konkretnie Teatru Ateneum, gdzie wraz z Grażyną Barszczewską odgrywa sceny. „Sceny niemalże małżeńskie Stefanii Grodzieńskiej”.
Magdalena Samozwaniec przez całe swoje życie udowadniała, że zasłużyła na nadany jej przez Kornela Makuszyńskiego tytuł „pierwszej damy polskiej satyry”. Błyskotliwość, inteligencja, cięty język i serwowane bez mrugnięcia okiem trafne spostrzeżenia to jej znaki rozpoznawcze. Posługiwała się nimi za życia i posługuje się nimi nadal, choć minęło już prawie pół wieku od jej śmierci.
Parę ostatnich dni spędziłam w cudownym towarzystwie Marii Czubaszek. Na rynek właśnie trafiła opowiadająca o niej książka „Ostatni dymek”. Autor – Sergiusz Pinkwart zebrał w niej wspomnienia na temat słynnej satyryczki oraz jej życiowe porady, które najprościej można podsumować hasłem „jak nie żyć”.