Jan Ptaszyn Wróblewski jest bezapelacyjnie moim ulubionym polskim muzykiem. A właściwie moim ulubionym człowiekiem-orkiestrą. Udowadnia, że można być znakomitym instrumentalistą (a konkretnie w tym przypadku saksofonistą), liderem zespołów jazzowych, dziennikarzem muzycznym, kompozytorem, a przy tym niesamowitym gawędziarzem z ogromną wiedzą i umiejętnością opowiadania o muzyce.
Mam na swojej liście kilka filmów, których obejrzenie notorycznie utrudniał mi los. Sposoby tego utrudniania bywają bardzo różne, a film Tadeusza Chmielewskiego „Pieczone gołąbki” jest w tej materii rekordzistą. Próbowałam go obejrzeć dokładnie pięć razy, aż w końcu się udało. I jestem z tego powodu bardzo zadowolona. Zaraz opowiem Wam dlaczego.
Jerzy Duduś Matuszkiewicz to muzyk i kompozytor, który zapisał się w polskiej muzyce i kinematografii złotymi nutami. Stworzył mnóstwo genialnych ścieżek dźwiękowych do polskich filmów i seriali, a także wiele piosenek, które na stałe rozgościły się w popkulturze. 10 kwietnia obchodzi 90. urodziny. Uznałam, że to świetna okazja, aby przypomnieć sobie i Wam jego kompozycje.
Idzie wiosna, więc kultura kwitnie dobrymi wiadomościami. A ja już po raz piąty biegnę do Was z garścią kulturalnych newsów. Wybierzemy się do Wrocławia szukać Młynarskiego, pojedziemy do Łodzi podziwiać polską modę, wrócimy do Wrocławia krzewić sztukę, poczytamy o jazzie i pooglądamy dzieła polskich malarzy. Będzie fajnie!
Dokument „Młynarski. Piosenka finałowa” to film, na który bardzo czekałam. Jego reżyserka i autorka scenariusza – Alicja Albrecht postanowiła przybliżyć nam postać twórcy, który już w młodym wieku trafił do panteonu najważniejszych postaci polskiej kultury, ale też człowieka, który od czasu do czasu musiał z tego panteonu schodzić.