To już ten czas, kiedy należy rozglądać się za prezentami dla najbliższych nam osób. Jeśli macie wśród nich melomanów, fanów kina, teatru, sztuki albo zapalonych czytelników, mam nadzieję, że będę mogła Wam pomóc znaleźć dla nich coś odpowiedniego. Oto mój kulturalny prezentownik. A właściwie prezentownika część pierwsza.
Dziś mija rok od dnia, w którym zamieszkał z nami Wafel. Dość mocno zmienił nasze życie, schemat dnia, zakres obowiązków i zwyczaje, ale dziś trudno nam sobie przypomnieć, jak żyło nam się bez kudłatego przyjaciela. I nawet nie chcemy pamiętać, bo adopcja Wafla była najlepszą decyzją, jaką mogliśmy podjąć.
Kiedy zaczynałam pisać ten tekst, Facebook przypomniał mi, że dokładnie rok temu wzięłam wraz ze swoją ekipą udział w zorganizowanej przez Schronisko na Paluchu akcji Adoptuj Warszawiaka. Właśnie wtedy wraz z P. pomyśleliśmy, że adopcja psa ze schroniska to całkiem niezły pomysł. Pół roku później był już z nami Wafel. Nie obyło się bez ogromnego stresu, łez i problemów, ale też zaskoczeń i ogromnej dawki radości. Oto nasze Waflove Story.
„Na ludzi wrażliwych muzycznie radio ma nieraz niesłychany wpływ. Ja sam miałem nie tak dawno przygodę w wędlinach na tym tle. Ściśle na tle utworu ‘Marzenie miłosne’, które płynęło z tranzystora w ogonku. Pod wpływem tej upojnej melodii o mało nie zakochałem się w ekspedientce z wszystkimi tego następstwami…”.* Ta historia miała miejsce (i czas) w latach siedemdziesiątych. Co jednak wydarzyło się, zanim radio posiadło umiejętność prawie rozkochiwania ludzi? Spróbujmy […]
Nie wiem, jak to się stało, ale gdzieś przebiegł mi (praktycznie niezauważony) 2018 rok. A to oznacza, że czas podsumować kulturalne wydarzenia ostatnich dwunastu miesięcy. Odbędzie się to już po raz trzeci w doborowym towarzystwie blogerów, których lubię, cenię, czytam i uważam za speców od kultury.