Dosłownie chwilę temu dzieliłam się ulubieńcami lata, a już czas na kulturalne zachwyty września. Będzie tego sporo, bo we wrześniu przypadł nasz urlop, podczas którego odwiedziliśmy kilka ciekawych miejsc. A do tego tradycyjnie – książki, filmy, sztuki wizualne i muzyka. Koniecznie podzielcie się w komentarzach rzeczami, które Was zachwyciły w ostatnich tygodniach.
O tym, że „piosenka musi posiadać tekst” wiemy wszyscy doskonale. Nawet jeśli nie jest to wynik naszych własnych ustaleń, to z pewnością w sposób ostateczny i niepodważalny uświadomiła nam to w swojej piosence Katarzyna Nosowska. Często jako teksty piosenek sporą karierę robią wiersze klasyków polskiej poezji takich jak Gałczyński, Tuwim, Brzechwa czy Mickiewicz. I o tym będzie ten tekst (nie piosenka, też bardzo żałuję, ale nie umiem w muzykę).
Podobno nie powinno się oceniać książki po okładce – jak najbardziej się z tym zgadzam. Ale o płytach nic takiego nie słyszałam, więc pozwoliłam sobie sięgnąć po płyty z cyklu „Proste historie” zachęcona właśnie ich graficznym anturażem. Dzięki temu poznałam niezwykle wciągające Proste historie o miłości, rozstaniu, tęsknocie i tańcu.
Zaobserwowałam, że satyrycy, pisarze i inni autorzy zajmujący się humorem zdecydowanie chętniej wypowiadają się na temat Wielkanocy niż Bożego Narodzenia. Może związane jest to z bardziej sprzyjającymi niż zimą okolicznościami przyrody, a może są to inne, trudne do zbadania względy. Skoro tak jest, to pozostaje korzystać z mniej lub bardziej radosnej, acz rozweselającej twórczości.
Czy może istnieć coś wspanialszego niż połączenie poezji i muzyki? Na potrzeby tego tekstu istnieje tylko jedna słuszna odpowiedź: nie (poza tekstem też nie). A jeszcze lepiej, gdy to połączenie jest tak spójne i udane, że wchodzi na stałe do popkultury i wydaje się wręcz nierozerwalne.